Door Martin Dekker: 

De titel is een eufemisme. En geen understatement.

Een eufemisme is een woord of een formulering met een verzachtend, verhullend of verbloemend karakter. Eufemismen worden gebruikt ter vervanging van aanduidingen die men bedreigend, kwetsend, onfatsoenlijk, onaangenaam of in een andere zin te negatief vindt.

Als ik dan zeg dat onze wedstrijd tegen Cady ’73 een moeizame ontmoeting was, dan bedoel ik eigenlijk te zeggen dat we als een ‘natte krant’ speelden. Nou is ‘natte krant ook weer een gezegde en zo lijkt dit stukje op een les in Nederlandse taal. En dat is eigenlijk de bedoeling niet.

Maar de waarheid is het wel. Het was niet alleen mijn mening, de spelers zelf hadden ook zoiets van: ‘wat zijn we aan het doen’? En het is niet dat ze dit niet vooraf wisten. Tuurlijk wisten we dat Cady vorige week nog een pak op hun broek hadden gekregen in hun uitwedstrijd tegen Juventus. 94-33. En ondanks dat je dit benoemt, dan zeg je er uiteraard bij: “Denk er niet te makkelijk over! Je moet de wedstrijd nog spelen! Je hebt nog niet gewonnen, je moet nog beginnen!” Wat je ook zegt, het komt niet binnen op de juiste plek in de hersenen. Dit stukje tekst komt terecht bij de opslagruimte in het hoofd, dichtbij de meatus acusticus externus… ofwel de uitwendige gehoorgang. Die opslagruimte is vaak leeg, vandaar dat de ‘acusticus’ erg goed te noemen is.

Na een enkele minuut schoot deze topcoach (ahum) al in een time-out. Hmmm, mijn werk niet goed gedaan. Ik heb ze niet goed voorbereid op wat komen ging. We stonden al met 2-4 achter en tuurlijk, er is nog een hele wedstrijd te spelen, maar als we zo de wedstrijd openen en we blijven zo spelen, dan staat het diep in de tweede helft 18-19 en moeten we er alles uithalen om deze wedstrijd alsnog binnen te slepen.

En het zeker geen slechte basis waarmee we de wedstrijd openden: onze captain, topschutter in de vorige wedstrijd Ewout, Rik, Thomas, Shandro en Nigaïl. Nigaïl die afgelopen donderdagavond op de training een supertraining had. Zowat alle schotpogingen, afstand, in the bucket, floaters, gingen raak en hij was absoluut niet af te stoppen. Maar zelfs met Ewout en Nigaïl ging het uitermate stroef.
Natuurlijk moest er gewisseld gaan worden. Pas nadat Emmanuel erin werd gebracht, begon het iets beter te lopen en Emmanuel kun je altijd goed gebruiken om de defense van de tegenstander open te breken en pijn te doen. Ook heeft ie een Le Bron-achtige manier van het blocken van de bal en dus zogezegd zo gedaan. Met het inbrengen van Emmanuel en Joost, slaan we een klein gaatje en ronden we de dramatische 1^e kwart af met een voorsprong van 14-7.

Het tweede kwart liet geen beter beeld zien. We hadden vandaag 6 man op de bank en dat is eigenlijk teveel voor een wedstrijd als deze. Als het niet draait, dan wil je ze eigenlijk meer speeltijd geven om ze het samen in het veld zelf op te laten lossen. Maar wanneer je telkens spelers door wisselt, dan krijg je dat niet voor elkaar. Het is namelijk makkelijker een speler in te passen of toe te voegen, wanneer de groep goed speelt en vooral goed samenspeelt. Je haakt als wisselspeler dan veel makkelijker aan. En nu, als je wisselt, staan er 4 man te ‘klooien’ en dan ga je automatisch meeklooien.

De rust brak aan en het was stuivertje wisselen. In het tweede kwart werd het gaatje van 7 punten vergroot tot 9 punten en dat was eigenlijk bijna een gelijkspel in het tweede kwart. (11-9). De ruststand was dus 25-16. En dat is voor Rowic U18-1 eigenlijk een ondermaatse prestatie. Maar een voorsprong is een voorsprong, maar het was wel duidelijk dat er uit een ander vaatje getapt moest worden.

En dat werd hen dan ook wel duidelijk gemaakt aan het begin van de tweede helft. Nu meteen vanaf het begin er in vliegen en duidelijk maken aan Cady dat het hier stopt en in Dordrecht voor Cappellenaren helemaal maar dan ook helemaal niks te halen is. In het 3^e kwart werd dan ook duidelijk gemaakt dat het spel niet geweldig was, maar dat we de kaas niet van onze tosti laten eten. De periode werd beslist met 17-2 en het gaatje werd een gat en de spelvreugde nam toe. Zo gaat het ook meestal. Speel je beter, dan voel je je beter en wanneer je je beter voelt, dan ga je eerder beter spelen dan slechter.

De kopjes begonnen bij Cady een beetje te hangen. Duidelijk werd dat ze tekortschoten en Rowic niet konden afstoppen. Over de hele linie werd hard gewerkt en er werd redelijk door gewisseld met Lex, Emir, Stijn, Joost en Jamie. Op Jamie na, viel iedereen in de punten en dat op zich is een vooruitgang. Zelf als coach vind ik het leuk dat iedereen een deel heeft in de score en dat is het volgende doel voor de komende wedstrijden. Jamie had vandaag zeker de kans om op het scorebord terecht te komen, maar het zat ‘m niet mee. Beetje pech, maar dat maken we de volgende keer wel goed. Het zal ‘m overigens een rotzorg zijn, want zijn eigen team U12-4, waar hij coach van is, won vandaag zijn 2^e wedstrijd en als coach myself snap ik zelf ook wel dat ie dat resultaat het allerleukste vind. Dus James? Opnieuw gefeliciteerd. 2 op 2 gewonnen, net als de U18-1!

De 4^e periode was er één van consolideren en de voorsprong uitbouwen. Ewout deed vandaag opnieuw zijn best om topscorer te worden (net als vorige week), maar de basketbalgoden waren vandaag niet met hem. Driepunters werden airballs en sommige schoten kwamen bovenop de bordrand terecht. De hilariteit op de bank was er niet minder om. Maar het moet gezegd worden, die A16 smile bleef gewoon op zijn gezicht staan. Hij liet zich niet uit het veld slaan.

Een wissel van onze captain kon niet uitblijven en zijn smeekbede in het 4^e kwart om er weer te worden ingebracht, kon natuurlijk niet worden gehonoreerd. Ergens in de wedstrijd had Ewout wonder boven wonder een driepunter weten te scoren en zijn lach was toen breder dan de A16. Maar helaas bleef het daarbij. Geen gebaksbelofte deze keer. Ik trapte er ook niet in toen hij weer wilde invallen in het 4^e kwart. Ja hoor, waar is dat gebak dat je vorige keer beloofde?

Over het algemeen stonden we ons mannetje in de 3^e en 4^e kwart en speelden we soms zoals we eigenlijk altijd willen spelen. Hoog tempo, veel passes, beweging en de vrije man zoekend. En heel soms kwam dat er prachtig uit. Goeie strakke passes onder het bord en wachten totdat er iemand helemaal vrijkwam. In principe moet je ervoor zorgen dat je geen scheidsrechter nodig hebt voor de punten onder het bord. Probeer niet te scoren wanneer je door 2/3 man wordt verdedigd. Fake en pass naar de vrije man. En als je dat dan ziet gebeuren, dan volgen de complimenten vanzelf direct aan de zijlijn. Uiteindelijk wisten we toch nog een groter verschil op het scorebord te maken. 36 punten. 4^e kwart 23-11.  Uiteindelijke uitslag: 65-29.

Scores: Emmanuel 18, Shandro 15, Nigaïl 7 (1x 3P), Thomas 6, Rik 6, Joost 4, Ewout 3 (1x 3P), Stijn 2, Lex 2, Emir 2 en helaas Jamie 0.

Volgende week zondag krijgen we een zwaardere uitdaging te verwerken. Wedstrijden tegen Rotterdam-Zuid zijn altijd op en top spannende wedstrijden. Verschillen tussen de teams is er eigenlijk weinig en we zullen er dan écht moeten staan vanaf de eerste tot de laatste minuut. Verslappen is er niet bij. Motivatie en inzet mag geen tekort aan zijn. Dus werk aan de winkel, jongens. The road to glory continues…..

Afspraak:  Zondag 29-1-2023 om 14:00 uur in de Sportboulevard Dordrecht